DE BAL IS NOG STEEDS ROND
Eindelijk was het weer zover en kon s.v. Ouderkerk O17-1 na wekenlange pauze door Corona weer ’s de wei in. Dat gebeurde op deze regenachtige zondag uit tegen De Volewijckers. Deze – zoals de Duitsers dit zo mooi kunnen zeggen – “Tradizionz Verein” is de rode lantaarndrager in de competitie dus in principe voor de blauwwitte koploper een lekkere tegenstander om weer op toeren te komen.
Helaas viel dat vies tegen in die zin dat Corona met 3 positief geteste spelers weer flink roet in het eten gooide. Dan nog een geblesseerde speler plus een speelster op stage betekende dus dat er een beroep moest worden gedaan op spelers van andere teams om wissels op de bank te hebben. Die waren gevonden in de persoon van Job en Seth (beiden veel dank) en deze boys bleken hard nodig.
Hoewel onderaan kwamen De Volewijckers furieus uit de startblokken en moesten met name de SVO-verdediging en keeper Martin vol aan de bak. Bovendien was de O17-1 snel in de wedstrijd ook nog ’s zo goed als voorhoedeloos toen Mike na veel te harde charge van de Volewijckse aanvoerder uit de wedstrijd werd geschopt…. de maat 43 is inclusief noppen meer dan goed zichtbaar op enkel, kuit en scheenbeen. De aanvalsdrift van de Volewijckers stokte na een kwartier na de eerste de beste goed uitgevoerde Ouderkerk-counter die meteen de 0-1 voorsprong tot resultaat had. Dit bleef lange tijd zo met veel heen en weer voetbal zonder concrete kansen.
Zo’n kwartier voor rust besloot s.v. Ouderkerk tot wat compacter spel waarbij metname de verdediging i.p.v. op de eigen zestien meter eindelijk opschoof naar de middenlijn en dus het middenveld meer op de helft van de tegenstander kwam te spelen. Bij balverlies kon zodoende de tegenstander makkelijker onder druk worden gezet bij hun opbouw. Ze verspeelden dan ook heel veel de bal en zo kon Ouderkerk gaan domineren. De blauwwitte brigade van trainer Shaam en leider Niels werd ook echt zichtbaar sterker hetgeen een ruststand opleverde van 1-3 in het voordeel van s.v. Ouderkerk.
Na rust weer een korte opleving van de Volewijckers. Na zo’n tien minuten was die koek ook weer op en was het Ouderkerk dat de toon zette. Het wachten was op meer doelpunten maar die bleven wonderwel uit. Daarbij aangetekend dat zo goed als alle Ouderkerkse aanvallers door Corona of blessure niet (meer) in het veld stonden. De Volewijckers toonde nog een keer karakter en kwam tien minuten voor tijd op 2-3 na wat gemakzuchtig optreden aan Ouderkerker zijde. De Ouderkerkse 2W’s (Wouter en Willem) plus stofzuiger Jazz, Hidde met z’n tackles, koele Boele, plus Sander, Steven, Tijn, Koen van Dulmen, z’n broer Seth en Job met al hun ijver en last but not least de gedegen keepende Martin trokken vervolgens de zwaar bevochten winst toch wel heel koelbloedig over de streep.
Het was echt weer even wennen… maar de bal bleek nog steeds rond. Met drie punten mee in de pocket lekker terug naar Ouderkerk. En op naar volgende week thuis tegen DSS.
