ZONDAG 1 BOEKT NUTTIGE OVERWINNING

Vlak voor de aanvang van de uitwedstrijd tegen Voorschoten ‘79 vroeg ik aan onze coach Hans Verhoogt: wat kunnen de meegereisde supporters dit keer van onze jongens verwachten? Het antwoord van Hans was klip en klaar. Ik verwacht in ieder geval dat mijn boodschap bij het team is overgekomen en dat ze vanaf het beginsignaal het voetbal moeten laten zien, zoals dat vorige week thuis tegen APWC in de tweede helft werd gespeeld, waardoor na een 0-2 achterstand alsnog een gelijkspel over de streep werd getrokken. De eerste speelhelft was toen allerbelabberdst en dat mag niet weer gebeuren, aldus Hans. Volgens hem waren zijn jongens zich daar ook inmiddels voldoende van bewust.

Hij werd vervolgens – direct na de aftrap – op z’n wenken bediend. Zondag 1 kwam flitsend uit de startblokken en met vlot lopende combinaties, veel bewegende spelers en een snelle balcirculatie werd Voorschoten min of meer overlopen. Zondag 1 was op alle fronten de meerdere. Het was in de 6^e minuut dat vanuit onze verdediging Simon van Rens over grote afstand de bal panklaar op het hoofd van Thijs de Dood wist te leggen, die vervolgens met een kopbal (fraaie lob over de keeper) de 1-0 liet aantekenen.

In de 9^e minuut was het opnieuw raak en wist Daan van Unen de bal uit een scrimmage nabij de achterlijn de bal het laatste tikkie te geven. (2-0) De meegereisde supporters gingen er eens goed voor zitten (vooral ook staan) en konden vervolgens zien hoe Zondag 1 in het verdere verloop van de eerste helft het spel – met Thijs in de hoofdrol – bleef dicteren en het gaf de tegenstander daarbij ook nauwelijks ruimte om er toch iets van te maken. Aan de kant van Voorschoten zag het er al met al vrij povertjes uit. Ruststand 2-0 in ons voordeel.

Hoe anders verliep de tweede speelhelft. Een energiek en feller Voorschoten, dat er kennelijk nog in geloofde en regelmatig ook het initiatief nam, waardoor het wedstrijdbeeld in vergelijking met de eerste helft in feite kantelde en het meer een wedstrijd werd. Onze achterhoede moest echt op z’n hoede zijn om erger te voorkomen. En dat lukte.

Het werd uiteindelijk een wedstrijd met twee gezichten en je kunt je afvragen hoe dat dan komt. Waar waren de vlot lopende combinaties van vóór de rust gebleven, hoe kon het dat er vaak de aansluiting tussen de linies ontbrak (waardoor Voorschoten het initiatief vrij eenvoudig kon overnemen) of was het gewoonweg de angst die in de ploeg was geslopen? Dat zijn volgens mij nou juist de mysterieuze krachten in de sport, die het vaak ook zo onvoorspelbaar en maken.

Immers: niemand had toch gedacht dat de 2-0 voorsprong (bereikt na slechts 9 minuten) tevens de eindstand zou zijn. De winst werd overigens met 10 man bereikt, nadat onze verdediger Roy La Grouw in de 80^e minuut met tweemaal geel alvast de kleedkamer kon opzoeken, maar gelukkig geen gevolgen voor de stand. Daarmee was een uiterst nuttige overwinning een feit en heeft Zondag 1 het bereiken van de 2^e plaats op de eindrangschikking nog steeds in eigen hand. Belangrijk met het oog op deelname aan de na-competitie.

De eerstvolgende horde die in dat verband moet worden genomen is komende zondag in een thuiswedstrijd tegen Amsvorde uit Amersfoort. Succes mannen!