ZONDAG 1 LEGT FC ABCOUDE GEEN STROBREED IN DE WEG

Ook al ben je vooraf huizenhoog favoriet voor de titel dan nog is het niet vanzelfsprekend dat je kampioen wordt. Het blijft tenslotte voetbal en dan weet je het maar nooit. Maar wanneer je – zoals FC Abcoude – ook na 18 speelrondes nog steeds zonder puntenverlies de volle buit hebt weten binnen te halen (54 wedstrijdpunten) met een doelsaldo van 85-5 dan is het alleen nog het wachten op de dag dat je niet meer te achterhalen bent en je de kampioensvlag mag hijsen.

Dat zou voor onze buren dan 2^e Paasdag kunnen zijn bij winst op Sv Ouderkerk Zondag 1. Een altijd beladen streekderby, waarvoor op 12 februari j.l. overigens al werd afgetrapt, maar die zondag het eindsignaal helaas niet werd gehaald. De wedstrijd moest toen vlak na rust worden gestaakt wegens een ongeval van één van de spelers van FC Abcoude. Op hun site valt te lezen dat het met de betrokken speler intussen gelukkig weer beter gaat.

Abcoude kon deze 2^e Paasdag bij winst dus de titel pakken. Het team van Hans Verhoogt strijdt op z’n beurt nog om de begeerde 2^e plaats op de eindrangschikking om straks te kunnen meedoen aan de nacompetitie en daarvoor is elk wedstrijdpunt belangrijk. Of dat er voor Zondag 1 in deze kraker ook zou inzitten was zeer de vraag, want voordat aan de resterende 45 minuten van de wedstrijd wordt begonnen, kijkt het al tegen een 0-2 achterstand aan. En zie dat maar eens in te halen tegen Abcoude als de trotse lijstaanvoerder, die tot nu toe slechts 5 tegendoelpunten heeft moeten incasseren. Maar het blijft zoals gezegd voetbal.

De eerste speelhelft (op 12 februari dus) was alleszins het aankijken waard, waarbij onze jongens zich prima staande wisten te houden. En dan gaat het vlak voor rust, in een tijdsbestek van een paar minuten, toch mis. Door een tweetal slordige verdedigingsfouten werd Zondag 1 kort vóór de theepauze alsnog op achterstand gezet.

Met een vrije trap van Simon van Rens werd er voor de tweede speelhelft afgetrapt. Al snel werd duidelijk dat het Abcoude menes was en het niets aan het toeval wilde overlaten. Het pakte SVO bij de strot en en dat bleef de hele tweede helft ook zo. Onze jongens konden daar weinig of niets tegenover stellen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Abcoude na een kwartier spelen de score wist op te voeren (0-3). Weer exact een kwartier later werd het 0-4 en/of dat nog niet genoeg was werd het andermaal na 15 minuten (90^e minuut) zelfs 0-5.

Als verzachtende omstandigheden (maar geen excuses) zou kunnen gelden, dat Zondag 1 opnieuw zeer gehavend aan deze tweede helft begon. Zo ontbrak de complete aanvalslinie waardoor good-old Mitchel Melissen opnieuw z’n opwachting moest maken.

Coach Hans Verhoogt zei het al eerder: als je door het ontbreken van een groot aantal potentiële basisspelers, waardoor je telkens noodgedwongen in een andere samenstelling moet spelen, dan gaat dat ten koste van de balans in het team en is dat ook niet bevorderlijk voor de automatismen in het spel. Dat breekt je dan uiteindelijk op, aldus Hans.

Dat doet overigens niets af aan de eclatante overwinning van FC Abcoude en het behaalde kampioenschap, waarmee ik onze buren uiteraard van harte feliciteer.

Met nog zes wedstrijden te gaan hoop ik vanzelfsprekend, dat we al het blessureleed snel achter ons kunnen laten en Hans en zijn boys er in zullen slagen een passend slot aan deze competitie te geven. Te beginnen komende zondag met een uitwedstrijd tegen Quick 1890 AFC in Amersfoort. Zet ‘m op mannen. We rekenen op jullie!