EEN FLINKE ZEPERD VOOR ZONDAG 1

“Soms zit het mee en soms zit het tegen”. Het leek wel of deze zondagmiddag ALLES tegenzat voor de mannen van coach Hans Verhoogt.

Om 12.15 uur vertrok de spelersbus vanaf ons complex aan de Wethouder Koolhaasweg om koers te zetten naar Overschie in Rotterdam. De reis verliep voorspoedig maar in het zicht van de haven (Sportpark Taludhoeve) kon onze buschauffeur in de vrij smalle straten aldaar de draai niet maken. Aan de ene kant geparkeerde auto’s en aan de andere kant een paaltje. Het leek op een Amsterdammertje maar in 010 heet zo’n obstakel natuurlijk anders. Goede raad was duur. Met vereende krachten werd uiteindelijk één van de geparkeerde auto’s zoveel mogelijk op het trottoir getild. Probleem daarmee opgelost.

De scheidsrechter van dienst Jordy Wals vond het vervolgens na inspectie nodig (en volkomen terecht) dat de vele losse obstakels langs het speelveld moesten worden verwijderd. Ook onze jongens waren daar niet te beroerd voor en staken dus opnieuw de handen uit de mouwen. Maar wel slordig van de ontvangende vereniging HWD oftewel Het Witte Dorp dat deze middag de tegenstander was.

HWD ontleent haar naam aan een wijk uit 1922 met kleine arbeiderswoninkjes voor achterstandsgezinnen. De verouderde huisjes werden eind jaren ’80 gesloopt voor nieuwbouw. Dus het Witte Dorp niet gezien, maar daarentegen wel een Sportpark dat momenteel omringd wordt door een forse parkeergarage, de snelweg A20, een gevangeniscomplex en langs het water de Schie een aantal onaantrekkelijke fabrieksgebouwen. De oude Van Nelle-fabriek maakte de trieste aanblik compleet. Ik werd er niet vrolijk van en ook niet van de wedstrijd zelf. De meegereisde supporters moeten datzelfde gevoel hebben gehad.

Coach Hans Verhoogt moest noodgedwongen in verband met enkele blessures een aantal wijzigingen in zijn formatie doorvoeren. Maar desondanks was er nog voldoende voetballend kwaliteit in zijn ploeg aanwezig als je dat tenminste afzet tegen HWD. Wat dit keer ontbrak was evenwel het collectief vermogen (wat deze competitie juist een sterk wapen was gebleken) en géén beleving. In de rust hoorde ik langs de lijn iemand zeggen: ze moeten na de thee “met het mes tussen de tanden” gaan spelen.

Het begin was hoopvol en het was Zondag 1 dat het spel dicteerde. In de 10^e minuut ging het echter mis. Slordig balverlies ter hoogte van de middenlijn bood HWD de gelegenheid om onder de druk uit te voetballen en hun nummer 14 (Bilal Chouchrani) wist daar wel raad mee. Zonder hem maar een strobreed in de weg te leggen kwam hij oog in oog te staan met onze goalie Dax de Wit en de 0-1 achterstand was een feit. Geheel onnodig en als dat dan later het enige doelpunt van de middag blijkt te zijn dan maakt dat de nederlaag extra zuur. Die nr. 14 was overigens een echte “pingelaar” maar wel een voortdurende plaag voor onze verdediging.

Het leek wel of door deze tegengoal onze jongens wakker werden geschud, maar het enige echte wapenfeit kwam van Thijs de Dood, die uit een corner vanaf rechts met een kopbal leek te gaan scoren, maar de HWD-goalie wist in een uiterste poging de bal nog net over de lat te werken. Daarna nog een aantal doelpogingen van onze kant. Diverse afstandsschoten over of net naast en was zo’n schot dan wél op doel, zoals een prima schuiver in de rechterhoek van Jim Kleine Staarman, dan stond de doelman in de weg. Ook door het vaak ontbreken van de juiste eindpass en door het slordige balverlies, waardoor HWD er steeds kon uitkomen (via de nr. 14), werd het er voor onze jongens niet gemakkelijker op.

De hoop bleef gevestigd op de tweede helft. Er was immers nog genoeg tijd om aan de 0-1 achterstand wat te doen. Ook nu zat het tegen toen kort na de aftrap invaller Zino Voskuilen met een hamstringblessure gelijk de douche kon opzoeken.

Een koude douche werd de tweede speelhelft ook voor Zondag 1. Het hardwerkende en fanatieke HWD wist zich eigenlijk vrij gemakkelijk staande te houden. Een schot van invaller Mitchel Melissen (ja, inderdaad hij) had in de 62^e minuut beter lot verdiend. Net naast en misschien had hij kort daarna bij een tackle in de zestien, ook nog wel een penalty verdiend, maar de arbiter van dienst dacht daar anders over. Vlak voor het laatste fluitsignaal nog een slalom van de nr. 14 (wie anders) waarbij Dax de bal tegen de paal zag belanden.

Al met al een flinke zeperd voor Zondag 1. Het kende vandaag teveel zwakke plekken.

Met de bus naar Rotterdam bleek andermaal geen gelukkig huwelijk. Immers eerder had HOV/DSJR ons al met een 0-1 nederlaag en een kater terug naar Ouderkerk gestuurd.

HWD of anders gezegd: Het Was Dramatisch.

Volgende week thuis tegen het Amersfoortse APWC. Een mooie gelegenheid om te laten zien waartoe Zondag 1 écht toe in staat is. Succes mannen.