ZONDAG 1 IN ONDERTAL NAAR GELIJKSPEL
Dit keer stond de uitwedstrijd tegen VVZA in Amersfoort op het programma. De club die in 1948 is opgericht in de zeeheldenbuurt vandaar de naam Voetbalvereniging Zeehelden Amersfoort.
Werd op 3 oktober 2021 door onze jongens thuis nog een overwinning geboekt (2-1), nu moest het handjevol meegereisde supporters met lede ogen toezien hoe VVZA in de eerste tien minuten het spel naar zich toetrok en al in de 8e minuut bijna op voorsprong kwam. Voor de thuisclub ontstond over rechts een zee van ruimte (en die moet je een zeeheld niet geven!) maar de bal belandde uiteindelijk net naast het doel van onze goalie Dax de Wit. SVO was gewaarschuwd en kreeg gelukkig daarna steeds meer grip op het spel met name op het middenveld. Dat resulteerde ook nu weer, net als vorige week tegen FC Abcoude, in vlot lopende combinaties op de speelhelft van VVZA. Dat Zondag 1 over veel voetballend vermogen beschikt werd andermaal bevestigd. Op rechts was het dit keer de vleugelverdediger Desley Douglas die veelvuldig doorkwam, maar zijn talrijke voorzetten leverden helaas geen doelpunt op.
Er ging af en toe ook wel wat mis zoals in de 26e minuut. Een slordige pass van Anthony Voskuilen vanuit de middelste linie werd door VVZA onderschept en wat zich daarna voor de ogen van Dax afspeelde was best vermakelijk om te zien. Met veel kunst- en vliegwerk en met behulp van de paal en van Anthony, die zijn fout wilde goedmaken, bleef het 0-0. En met die stand – met in de tussentijd nog een aantal knappe reddingen van Dax – leek de thee te worden opgezocht. Maar daar dacht de arbiter van dienst toch anders over. Bij een aanval van VVZA werd Ruben Kalkman ter hoogte van de middenlijn bij zijn middel vastgepakt en viel. Maar de aanval ging door en uiteindelijk leverde die voor de thuisclub de 1-0 voorsprong op. Grensrechter Leo Houtkamp vlagde nog wel voor de overtreding op Ruben, maar de scheids had die niet zelf waargenomen omdat deze achter zijn rug had plaatsgevonden en dus bleef het doelpunt gehandhaafd. Dit alles overigens in de 48e (!) minuut. Waarom er zo lang werd doorgespeeld was een raadsel omdat er geen enkele blessurebehandeling had plaatsgevonden en ook anderszins geen vertraging had opgetreden.
Het kan geen toeval zijn dat direct na de thee dezelfde Ruben zijn gram wist te halen door vanaf de rand van de zestien de bal uit een vrije trap met een schuiver over de grond tegen de touwen te jagen (1-1). Daarna zou de scheidsrechter steeds meer zijn stempel op het verloop van de wedstrijd drukken. In de 55e minuut penalty tegen en rood voor Anthony. Van opzet was geheel geen sprake maar hij belandde na een duel in de lucht met zijn voet op het lichaam van zijn tegenstander. Geel had wellicht meer op zijn plaats geweest. Dat er dan toch zoiets als gerechtigheid bestaat bleek wel toen Dax de penalty stopte. En het werd nog leuker toen invaller Daan van Unen in de 66e minuut op rechts werd weggestuurd en de bal uit diens voorzet direct door Mitchel Melissen op de pantoffel werd genomen. Een doelpunt á la Marco van Basten hoorde ik zeggen. De 2-1 voorsprong was een feit. Slechts twee minuten duurde de euforie aan SVO-kant. Een overtreding van Zino Voskuilen: duw in de rug van tegenstander in het strafschopgebied. Hij wilde kennelijk voor zijn broer niet onderdoen en dat leverde andermaal een penalty voor VVZA op en dit keer was het wel raak (2-2).
Dat werd tevens de eindstand. SVO verdient een compliment dat het die remise gedurende meer dan een halfuur in ondertal over de streep heeft weten te trekken. Maar niet alleen dat. Voorzitter Cees de Wit riep onze jongens op vooral het hoofd er bij te houden en dat deden ze gelukkig zodat de wedstrijd toch kon worden uitgespeeld en niet escaleerde. Dat had zo maar kunnen gebeuren met deze scheids, die overduidelijk zijn dag niet had. Laten we het daar maar op houden, maar wel jammer – en dat hoorde ik ook langs de lijn – dat zo’n man je zondagmiddag dan verpest.
Volgende week (2e paasdag) thuis tegen APWC eveneens uit Amersfoort. Opnieuw succes gewenst.
